Μου ερχεται να κλαψω! Δεν καταλαβαίνω, γιατί αισθανόμαι στην καρδιά μου πόθο;Δεν μπορώ να το καταλαβω! Έχω την αίσθηση ότι κάτι μου λείπει, ότι δεν είμαι πλήρης, ένα μέρος μου πήγε να με ξεχάσει!Με τα λόγια της σιωπής τα είπα όλα, με τα δακρυα της καρδιάς μου εζησα κάθε λεπτο.Χθες ειμασταν κατι,σήμερα δεν ειμαστε τιποτα!Αύριο χωρίζουνε οι δρόμοι μας και δεν θα συναντηθουμε ποτε.Ελπιζω οταν θα με θυμάσε να μην με καταρεις,σου προσφέρα τα πάντα, δεν δέχτηκες τίποτα! Τώρα θέλω να σου ζητησω κάτι και θελω να το κανεις!!!!Ψαχνω μια λεξη αλλά όχι και τοσο καλη.... Θέλω ή δεν θέλω πρεπει να μου πεις «ΑΝΤΙΟ»!!!!

Μερικές φορές θα ήθελα να επιστρέψω σε σενα και να σε βρω.. χωρίς λύπη, χωρίς συνήθως τα δάκρυά μου.
Όπως ακριβώς οι διάφορες ψυχές έχουν και δεν χρειάζεται να γνωρίζουν τον φόβο για την αγάπη, που ζουν και συνδέονται μεταξύ τους .
Όπως δυο ψυχές αγάπημενες, που ποτέ δεν χάνονται,
όπως μου αρέσει, και οπώς θα ηθέλα να είμασταν.
αλλα κατι μεσα μου δεν με αφηνει, ειναι όπως όταν πιέζεται η καρδιά σου και χτυπά δυνατα ,
όταν η επιθυμία σου ειναι ισχυρότερη,και οταν ειναι μεγαλύτερη απο την αγάπη σου.
Μερικές φορές θα ήθελα να επιστρέψω σε σενα και να σε βρω...

Μερικές φορές λεω....μακάρι να ήταν καποιος...επειδή δεν υπάρχει τίποτα!!!!

Έχω ένα χρόνο που προσπαθω να δώσω μια εξήγηση στο χαμόγελο σου.
Και τώρα που είσαι μακριά μου και η μνήμη σου για τις μέρες χωνέυεται με την ίδια ταχύτητα την οποία σιγά-σιγά ξεθωριάζει μέσα στην καρδιά μου... Το χαμόγελό σου είναι το μόνο στοιχείο που δεν φτάνει να διαβρωθεί από την καταστροφική δύναμη που ειναι ο χρονος.
Το χαμόγελό σου είναι σαν το ξενύχτι που με αποκαθιστα μερικές φορές ,και μου χτυπά κάθε προσπάθεια για να αποδεχτω το γεγονός ότι ΕΣΥ τωρα πια ήδη ανήκεις σε μια άλλη πραγματικότητα, μια διάσταση εντελώς ανόμοια με τη δικια μου!!
Είναι η εικόνα του χαμόγελου σου που ακομα και σήμερα με απομακρυνει από αυτό το δωμάτιο, δεν γνωρίζω αν βράζει περισσότερο από τον καπνό του τσιγάρου ή τις σκέψεις σου που με αφηνουν να ταξιδευω με μια μορφή αν και δεν ξέρω πού είσαι τώρα...
Είναι το όραμα του χαμόγελο σου που μετατρέπει άμεσα τις εφιαλτες μου σε ονειρα, σε μια ελπιδα και απο το σκοτάδι στο φως.
Ναι, αυτό το χαμόγελο που έδωσε άλλες διαστάσεις στα πρωινά μου και στη ζωη μου..
Το ίδιο χαμόγελο που φωτίσε τα μάτια μου όταν την πρώτη φορά μου εγραψες «Σ'αγαπώ " !!!

Ξέρω ότι οι μέρες θα περάσουνε και θα συνεχίσεις να ενισχύεις την τρέχουσα απόσταση που βρίσκεται μεταξύ μας, και αυτη η απόσταση που όλο και περισσότερο γερνάει στη μνήμη μου μέχρι αργά, άρχιζει να εξαφανίζεται... αλλά το χαμόγελό σου ξέρω ότι δεν θα φτάσω ποτέ να το θάψω μέσα μου...!!!!

Μου λείπει!!!! Μου λείπεις αλλά δεν ξέρω πώς να σου το πω... Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι, πως εισαι... Δεν ξερω καν πως ειμαι κι εγω, που ειμαι... Δεν γνωρίζα καν ότι μου ελλείπες... Όχι, στην πραγματικότητα ήξερα... αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ... Όχι εγώ... Αυτό δεν μπορεί να συμβεί σ'εμενα ελεγα... Απομακρυνα τους πάντες με την ψυχρότητα μου, το ίδιο πράγμα που ήθελα να κάνω μαζί σου, αλλά ο πάγος άρχισε να αποψυχθεί μεσα μου τη στιγμή που μου χαμογελασες και μου εστειλες τον αγγελο...Εχ, και μου είναι δύσκολο να γράψω αυτά αν και ξέρω ότι δεν θα τα διαβάσεις ποτέ... 'Οταν εσυ ηθελες εγω δεν μπορουσα..και τωρα που μπορω... δεν σ'εχω! Έχω κατά κάποιο τρόπο, το τραγούδι μας.Με βοήθαει  να σε αισθάνομαι πιο κοντά, έστω και αν μίλια μας χωρίζουν.Με βοηθά να μειωθεί η μοναξιά και τα δάκρυα, και αυτά να μειώσουν τη θλίψη και την ανάμνηση. Ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν θα σ'εχω ποτέ. Όπως και δε θα σε δω ποτέ. Ίσως η μοίρα μας θα αποφασίζει  να μας συναντά. Ειμαι σιγουρη ότι θα σε αναγνωρισω ακόμη κι αν τα χρόνια θα έχουν περάσει. Το πρόσωπό σου είναι ενσωματωμένο όχι μόνο στο μυαλό μου,αλλα και στην καρδιά μου. Η επιθυμία μου ένα βράδυ ενω εβλεπα ένα αστέρι που έπεφτε, ήταν να σε δω εστω και μόνο μία φορά. Μόνο αυτό. Ίσως τοτε θα σου πω πόσο πολυ μου λείπεις η μάλλον όχι....

Λαθος...

Είναι λάθος.. να μισείς όλα τα τριαντάφυλλα επειδή πονεσες από ένα αγκάθι!
Είναι λάθος.. Να εγκαταλείψτε όλα τα όνειρα επειδή ένα από αυτα δεν πραγματοποιήθηκε!
Είναι λάθος.. Να μισεις όλους τους φίλους σου αν ένας από αυτους σας προδώσε!

Είναι λάθος.. Να μην πιστεύουμε στην αγάπη, εξαιτίας ενός κακόυ άνθρωπου που δεν μας αξίζε!

Οι άνθρωποι λένε ότι αγαπούν τη βροχή, αλλά ανοίγουν ομπρέλες όταν βρέχει!
Οι άνθρωποι λένε ότι αγαπούν τον ήλιο, αλλά επιδιώκουν την σκιά όταν ο ήλιος βγαινει!
Οι άνθρωποι λένε ότι αγαπούν τον ανεμο , αλλά όταν ο άνεμος φυσάει τα παράθυρα είναι κλειστά!
Γι'αυτο κι εγω  χαμόγελαω όταν ακούω τους ανθρώπους να μου λενε οτι μ'αγαπανε...

Μια μέρα είπα ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει...
Επειδή κατάλαβα ότι σε αγαπούσα πάρα πολύ...

Εσύ έφυγες και δεν κατάλαβες ποτέ την αλλαγή !!!

Νιώθω ότι κάτι λείπει, ή ίσως Κάποιος!!!!
Ίσως με μια απλή έλλειψη χρόνου, ή μια χειρονομία, ή απλά μια εικόνα!
Μια μελωδία, μια λέξη, ή ίσως μια καλή φωνή!
Ίσως η απουσία ενός χαμόγελου, ή ο ήχος της αναπνοής
για να σπάσει η σιωπή γύρω μου!
Ίσως μου λείπουν τα μάτια κάποιου, των οποίων η αντανάκλαση  μου εδώσε ζωή!
Ίσως λείπει μια καρδιά, για την καρδιά μου,
μια αίσθηση που να απαντήσει στην αίσθηση μου!
Αλλά βρίσκω μόνο σιωπή, η οποία ανταποκρίνεται στο κενό μου!
Δεν γνωρίζω γιατί μου λείπει! Αλλά ξέρω, ότι ενα κομματι της ψυχής μου είναι άδειο!
Προσπαθώντας να βρω κάτι για να το γεμίσω!
Αλλά όλα αυτά που με περιβάλλουν, βρισκουν το τίποτα!
Και η ψυχή μου παραμένει ελλιπείς!
Δεν ξέρω ακριβώς γιατι της λείπει! Αλλά ξέρω κάτι...της λείπεις ΕΣΥ!!!

Η ζωή είναι όπως το Facebook.
Οι άνθρωποι  προτημουν τα προβλήματά σας και στη συνέχεια τα σχολιάζουν.
Αλλά κανείς δεν θα τα λύσει,
επειδή όλοι είναι απασχολημένοι με τη δημοσίευση των προβλημάτων τους...

Δεν κατηγορώ κανέναν....

         
- Οι καλοί άνθρωποι σου δίνουν την ευτυχία...
- Οι κακοί άνθρωποι σου δiνουν την εμπειρία...
- Οι  λάθος άνθρωποι σε διδάξουν...
- Οι αγαπημενοι σου άνθρωποι σου δινουν αξέχαστες αναμνήσεις..